اینترنت و دنیای نوجوانی

یکی از ویژگی های دوران نوجوانی که ممکن است تا مدت ها گریبان گیر انسان باشد، تنوع طلبی ایست که می تواند به گونه ای یک صفت منفی به شمار آید. تنوع طلبی به این معناست که شخص هر آنچه که احساس کند مطلوبش هست را طلب کند. آن را جزء نیازهای خود بداند و تمام سعی خویش را برای رسیدن به آن مبذول دارد.

تنوع طلبی، امری است که در سایت های اینترنتی به خوبی تامین می شود. فضای مجازی به گونه ای توانسته خود را به جای فضای حقیقی بر انسان دوران مدرن، قالب کند و از همین روی سعی بر آن دارد، حس تنوع طلبی ای که در انسان وجود دارد را نیز تامین کند. فضایی که اینترنت آفریده توانسته است مخاطبان بسیاری را مورد مخاطب خود قرار دهد. اطلاعات ورزشی، سرگرمی، تماشای فیلم، بازی های آنلاین و … بخشی از فضاهایی است که اینترنت، مخاطبانش را تامین می کند.

نوجوان خواستار دانستن است ولی گاه بسیاری از این دانستنی ها نیاز و مسئله او نیست و گاهی همین دانستنی ها می تواند مخرب باور، انگیزش و رفتارهای او باشد. از همین روی تنوع طلبی ای که نوجوان دارد، اگر مدیریت نشود، جهت دهی در آن نباشد، تخریب گر مواردی است که در این جا نام برده ایم.

اینترنت با فراهم کردن فضای ارتباطی ساده میان انسان ها با فرهنگ ها و زبان های گوناگون توانسته است جایگاه ویژه ای در ارتباطات برقرار کند. گاه این ارتباطات زمینه ساز جدا شدن نوجوان از بستر اجتماع می شود و کودک و نوجوانی که باید مهارت های ارتباطی و جامعه پذیری را بیاموزد، از جامعه جدا کرده و در نهایت ممکن است زمینه ساز اختلالات روانی همچون اسکیزوئید[۴] و یا شخصیت اجتنابی[۵] گردد.

آمار نشان می دهد که ۷۹ درصد از نوجوانانِ زیر هجده سال، در حال تجربه کردن احساس تنهایی هستند. شبکه هایی همچون، فیس بوک، توئیتر، گوگل پلاس، … این ارتباط را به راحتی میان نوجوان و دیگر افراد جامعه برقرار کرده است.

تنهایی یکی از استرس ها و اضطراب هایی است که نوجوان از آن ترس دارد. نوجوان همچون دیگر افراد جامعه نیاز به آن دارد که توسط دیگران دوست داشته شود. از همین روی حاضر است برای این که توسط دیگران پذیرش شود و در گروه های ایشان قرار بگیرد، دست به کارهایی زند تا توسط گروه ها پذیرفته شود. از همین روی دست به همنوایی با دیگر گروه های اجتماعی می زند تا او را به عنوان بخشی از اعضای گروه بپذیرند.

نوجوانی که نتواند در محیط بیرونی خود این ارتباط را برقرار کند، ممکن است تن به حضور در گروه هایی در شبکه های مجازی و اینترنتی دهد. گاه او توجه ندارد که آسیب های این گروه چیست و چه خطراتی متوجه اوست. صرفاً به خاطر اینکه این فضا، یک فضای حقیقی نیست، از آن ترسی ندارد ولی نمی داند که همین گروه ها و فضاهای مجازی نیز می تواند آسیب های جدی برای او به همراه داشته باشد.

اینها بخشی از عواملی است که باعث آن می شود که نوجوان فضای اینترنت را به عنوان بخشی از زندگی خود قرار دهد و سعی در فعالیت در این فضا داشته باشد. اگر نوجوانی به لحاظ عاطفی و احساسی از سوی خانواده خود تامین نباشد، یک راه سریع الوصول آن در همین شبکه های مجازی و دنیای اینترنت هست. تامین عاطفه از سوی کسانی صورت می گیرد که هیچ تعهدی به رعایت اخلاق و موازین دینی و فرهنگی ندارند.