هنر گذشت و ایثار
« آنچه شایسته دل بستن نداشت ، دل بستن نشاید » در بسیاری از اوقات زندگی اتفاق افتاده است که گاه امور زشت را زیبا دانسته ایم و به گونه ای به آن دل بسته ایم که توان جدایی از آن قابل تصور نیست .
گاه هم اینگونه بوده است که در بین دو امر بهتر و بهترین گیر افتاده و جانب بهتر را گرفته ایم و این انتخاب علتی نداشته است جز انس با آن امر ، در حالیکه بهتر بودن گزاره دوم برای ما مشهود است .
هنر گذشت و ایثار به ما می آموزد که چگونه از زشت ها و بهترها برای رسیدن به زیبایی ها و بهترین ها بگذریم .
هنر گذشت و ایثار به ما می آموزد که چگونه سبک بال شویم تا به زیباترین ها دست پیدا کنیم ، به خوبی هایی که خدای متعال در این دنیا و در عالم دیگر برای ما آفریده است و هنر گذشت از مواهب زود گذر دنیا ، برای رسیدن به تمام زیبایی هایی که نزد خدای متعال برای دوستان خویش در نظر گرفته است .
اگر به اطراف خود بنگریم، خواهیم دید که چقدر این امور کم بها و گاه بی ارزش در زندگی ما وجود دارد و ما به آن انس گرفته ایم که اگر به خوبی در این مورد بیاندیشیم درک خواهیم کرد که آنچه کم ارزش است، ارزش دل بستن ندارد ؛ چه برسد آن اموری که ذاتا بی ارزش است.
در گفتار ائمه معصومین در وصف هنر ایثار و گذشت این عبارات آمده است : ایثار برترین صفات عالی انسانی ، خوی نیکوکاران ، بالاترین مرتبه ایمان ، برترین بخشندگی ،برترین عبادت ، زیور پارسایی ، بهترین گزینش .
برای کسب این هنر کافی است به آسیب های انس خود بیاندیشیم و ببینیم با این عمل خود، چه چیزهایی را به راحتی از دست می دهیم .
واژگانی برای تفکر : گذشت از زشتی ها ،گذشت از خوبی ها ، دنیا و آخرت .
