بسم الله الرحمن الرحیم
شهادت مزد مجاهدت
گرچه شهادت مجاهد خستگی‌ناپذیر، شهید جبهه مقاومت، شهید سید حسن نصرالله برای جبهه مقاومت سنگین و غم از دست دادن او، تسلی ناپذیر است و حقیقتاً جهان اسلام و محور مقاومت و حزب‌الله، شخصیت بی‌نظیری را از دست داد ولیکن دشمن هم این را باید بداند که با به شهادت رساندن او و امثال او نمی‌تواند به جبهه مقاومت ضربه وارد کرده و حق گروی این جبهه را به‌سمت باطل کشاند و یا مانع ظلم ستیزی آن گردد.
جبهه باطل باید بداند که در طراحی دستگاه توحیدی، شهادت شکست نیست بلکه خود حیاتی واقعی است که غایت خلقت بر مدار آن گردش می‌کند. چه زیبا سید شهیدان اهل‌قلم، سید مرتضی آوینی گفته است که: «غایت خلقت جهان، پرورش انسان‌هایی است که در برابر شدائد بر هرچه ترس و شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند.» و در جای دیگر عالم را محضر شهدا می‌داند: «عالم محضر شهداست، اما کو محرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلأ ظاهری خود را نبازد… زمان می‌گذرد و مکان‌ها فرو می‌شکنند اما حقایق باقی است…»
رزق شهادت
اما باید در این میان یک‌چیز را به‌خوبی درک کرد و آن این است که شهادت نمی‌تواند رزق افرادی گردد که در راه خدای متعال مجاهدت نکرده‌اند.
مجاهدت و تلاش در راه خداست که می‌تواند سبب آن گردد که رزق و روزی شهادت نصیب گردد. همان شهادتی که خدای متعال، خود گواه بر حیات ایشان است و خود متکفل رزق و روزی ایشان است. در آیه ۱۶۹ سوره آل عمران آمده است: «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحیاءٌ عِندَ رب هم یُرزَقونَ؛ هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.»
مقام معظم رهبری در دیدار اعضای ستاد برگزاری کنگره ملی شهدای استان اردبیل مورخ ۲۲/۰۵/۱۴۰۲ در مورد این آیه می‌فرمایند: «لکن تأکیدی که در این آیه شریفه هست لا تَحسَبَنَّ تأکید خیلی واضحی است یعنی خیلی مؤکّد بیان می‌کند. اوّلاً با فعل «حَسِبَ» [بیان می‌کند، یعنی] حتّی تصوّر نکنید، به ذهنتان خطور ندهید که شهدا مرده هستند؛ ثانیاً با نونِ تأکید [بیان می‌کند]. بَل احیا؛ زنده‌اند. نوع زندگی اینها را خدای متعال برای ما شرح نداده که چگونه است لکن [می‌فرماید:] «احیا عِندَ رَبِّهِم»؛ در حریم ربوبیّتند، در حریم الوهیّت قرار دارند. این بالاتر از این حرف‌هایی است که ما در باب زنده بودن به عقلمان می‌رسد؛ یک چیزی فراتر و بالاتر از این حرف‌ها است.»
مزد مجاهدت
سیدحسن نصرالله، پس از عمری مجاهدت و تلاش در راه مبارزه با جبهه باطل اسرائیل و استکبار جهانی یعنی آمریکا، نهایتاً در تاریخ ۵ مهرماه ۱۴۰۲ به‌دست دشمن بشریت، صهیونیست انسان کش و با تسلیحات آمریکایی ندای حق را لبیک گفت و مزد ۳ دهه مجاهدت و مدیریت خود بر حزب الله لبنان را با مدال شهادت دریافت کرد.
سیدحسن نصرالله از روحانیون مبارز و مجاهد معاصر لبنان و دبیر کل جنبش حزب‌الله این کشور بود که سال‌ها در مقابل تجاوزات و جنایات رژیم غاصب صهیونیستی ایستاد و از ملت مظلوم فلسطین دفاع کرد. در سال ۱۹۹۲ میلادی و پس از شهادت سید عباس موسوی، دبیرکل وقت حزب‌الله لبنان، با اجماع شورای رهبری حزب‌الله سید حسن نصرالله، دبیرکل جدید این جنبش شناخته شد.
او عمری به‌دنبال شهادت بود و آنچه آرزویش داشت را در آغوش گرفت و چگونه باشد کسی که در آرزوی رسیدن به معشوقش هست از در آغوش گرفتن آن ترس داشته‌باشد. امثال این مجاهدان در راه خدا بزرگ‌تر از آن هستند که گوهر زیبای عمل خود را به عیار زخارف دنیا محک بزند.
خدای متعال در آیه ۲۳ احزاب می‌فرماید: «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلاً؛ از مؤمنان مردانی هستند که به آنچه با خدا بر آن پیمان بستند [و آن ثبات قدم و دفاع از حق تا نثار جان بود] صادقانه وفا کردند، برخی از آنان پیمانشان را به انجام رساندند [و به شرف شهادت نائل شدند] و برخی از آنان [شهادت را] انتظار می‌برند و هیچ تغییر و تبدیلی [در پیمانشان] نداده‌اند»
شیخ طوسی (ره) در مورد این آیه می‌گوید: «چنین روایت شده که این آیه درباره حمزه بن عبدالمطلب و جعفر بن ابی‌طالب و علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) نازل شده و منظور از این قسمت آیه «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ» حمزه و جعفر است و مقصود از «وَ مِنْهُمْ مَنْ ینْتَظِرُ» در آیه علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام می‌باشد].»[۱]
از میان مؤمنین، همه مؤمنین این طوری نیستند؛ بلکه عده خاص و برگزیده این گونه اند که پای عهدشان با خدا که پایداری در میدان مبارزه با دشمن و فرار نکردن از مقابل دشمن است صادقانه می‌مانند که عده‌ای از آنها شهید می‌شوند و عده‌ای نیز جزو منتظران شهادت هستند و اینها تغییر نمی‌کنند. انتظار شهادت و استقامت بر راه حق، وظیفه سختی است که برخی از مؤمنان توان انجام آن را دارند، چرا که این انتظار باید همراه با مجاهدت باشد و در نهایت مزد این مجاهدت، چیزی جز همان شهادت که وعده الهی است، نمی‌تواند باشد.
سید حسن نصر الله، عاشق شهادت بود و برای رسیدن به آن لحظه شماری می‌کرد. این نوع انتظار را می‌تواند در سیره امیرالمومنین دید که گریه می‌کرد و به پیغمبر می‌فرمود: چرا یا رسول الله شهید نمی‌شوم؟ حضرت می‌فرمود: علی جان نگران نباش؛ تو هم روزی شهیدخواهی شد. این سیره را نه فقط در سیره امیرالمومنین، علی (علیه‌السلام) قابل مشاهده هست که حتی در سیره خود پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله) نیز مشهود است، چرا که ایشان خود نیز عاشق شهادت بودند.
پیغمبر خدا فرمود: «والذی نفسی بیده ((لولا ان رجالا من المؤمنین لاتطیب انفسهم)) لوددت آنی اقتل فی‌سبیل‌الله، ثم احیا ثم اقتل ثم احیا ثم اقتل، ثم احیا ثم اقتل؛ قسم به آنکه جانم به‌دست اوست (اگر نبود اینکه جمعی از مؤمنین خوش ندارند) دوست داشتم که در راه خدا نه یکبار و دوبار، که چندین بار زنده گشته و بار دیگر کشته گردم.»[۲]
آری مزد مجاهدت، چیزی جز شهادت نیست و شهادت نیز چیزی جز مزد مجاهدت در راه خدا نیست و چه زیبا معامله ایست این معامله که تو در راه او، با توفیقی که از سوی خودش نصیبت شده است قدم برداری و خود، نیز اجر این مجاهدت را با شهد شیرین شهادت بر روح تو جاری سازد.
کوله باری پر زمهر انبیا دارد شهید
سینه‌ای چون صبح صادق، باصفا دارد شهید
این نه خون است ای برادر بر لب خشکیده اش
بر لب خونرنگ خود، آب بقا دارد شهید
گرچه در گرداب خون، خوابیده آرام و خموش
با نوای بینوایی، بس نوا دارد شهید
کعبه‌ی دل را زیارت کرده با سعی و صفا
در ضمیر جان خود، گویی منا دارد شهید
آنچه باید در این میان دشمن دشمن صهیونیسم بداند آن است که خون شهید سیدحس نصرالله در تاریخ جاری خواهد ماند و کوبنده‌تر از گذشته ضربات مهلک و سختی را بر پیکره ظالمانه ایشان خواهد زد. به‌زودی ثمره خون شهیدان زوال و نابودی رژیم صهیونیستی را به جهان اسلام به ارمغان خواهد آورد و خون شهید قدس، قدس را به مسلمانان برمی‌گرداند.
تفسیر برهان از محمد بن العباس بعد از شش واسطه از جابر و او از امامین باقر و صادق (علیهم‌السلام) و نیز از محمد بن الحنفیه روایت کند که فرمودند: امام على مرتضى (علیه‌السلام) فرمود: من و برادرم جعفر و عموى من حمزه و پسرعموى من عبیده حارث با خداوند معاهده بستیم و به آن وفا نمودیم و آنان بر من در شهادت تقدم جستند و من به آنها بعد ملحق خواهم شد و منتظر در این آیه من مى باشم.
[۲] . صحیح بخاری، ج۴، ص۲۱، باب تمنی الشهاده.
